[Trzykrotka]

Dokładnie, Sophie Thompson, siostra Emmy, rewelacyjna w obu rolach austenowskich. Ma osobny wątek w Aktorach. Ja lubiłam jej pannę Bates. Eltonów nie trawię i chyba dlatego podobały mi się obie pary filmowe - w wersji z kate Beckingsale pani Elton była doskonale żmijowata.

[przecinek]

A ja nie lubię Emmy - głupiutka, zapatrzona w siebie pannica z bogatego domu, pogardzająca ludźmi niższego stanu i manipulująca wszystkimi w swoim otoczeniu. Ma takie możliwości, a tak mało robi dla siebie i dla otoczenia. Ale może spoglądam na nią z pozycji czasów, w których żyję, ale mimo wszystko jej nie lubię.

[MiMi]

A ja napiszę inaczej: nie lubię kilku postaci, ale bez nich ksiązki byłyby nieciekawe i nudne. Czarne charaktery wprowadzaja pewien nastrój bez którego trudno czytać

[elbereth]

Oj, dużo tego będzie... JA słynie z genialnych portretów bohaterów negatywnych. Tyle, że często traktuje ich z taką sympatią, że... trudno ich nie lubić (np. pan Collins). Ot, paradoks...

Osobiście bardzo działają mi na nerwy Lady Russell i Lucy Steele. A z kolei krzytykowane często Mariannę i Karolinę Bingley bardzo lubię. Taka ze mnie przekorna natura... :razz:

[Nimloth]

Ja jestem właśnie po przeczytaniu Emmy i szalenie mnie w niej wkurza pani Elton.
W DiU - siostry Bingley'a oczywiście, Lady Catherine też, nie mówiąc już o Collinsie .
RiR - pani Ferrars oraz Fanny Dashwood.
Perswazje - szczerze mówiąc nie przypominam sobie. Choć siostra Anny była momentami irytująca.
Mansfield Park - nie doczytałam do końca, lecz już na początku dała o sobie znać ciotka Norris (o ile dobrze kojarzę postać, stara baba która wciąż dręczyła Fanny?)

Ale, jak napisała Elbereth

Cytat:

Tyle, że często traktuje ich z taką sympatią, że... trudno ich nie lubić (np. pan Collins). Ot, paradoks...

Bez tych postaci to już nie byłoby to...

Ja jestem właśnie po przeczytaniu Emmy i szalenie mnie w niej wkurza pani Elton.
W DiU - siostry Bingley'a oczywiście, Lady Catherine też, nie mówiąc już o Collinsie .
RiR - pani Ferrars oraz Fanny Dashwood.
Perswazje - szczerze mówiąc nie przypominam sobie. Choć siostra Anny była momentami irytująca.
Mansfield Park - nie doczytałam do końca, lecz już na początku dała o sobie znać ciotka Norris (o ile dobrze kojarzę postać, stara baba która wciąż dręczyła Fanny?)

Ale, jak napisała Elbereth

Cytat:

Tyle, że często traktuje ich z taką sympatią, że... trudno ich nie lubić (np. pan Collins). Ot, paradoks...

Bez tych postaci to już nie byłoby to...

[AineNiRigani]

Hmm. Nie ma chyba takich postaci, któe zdecydowanie jednoznacznie nie lubię. Dla mnie te negatywne stanowią tło obyczajowe. Bez nich książki byłyby puste.
Ogólnie rzez biorąc niesamowicie irytują mnie Marianna, Lydia i rodzeństwo Thorpe.

Hmm. Nie ma chyba takich postaci, któe zdecydowanie jednoznacznie nie lubię. Dla mnie te negatywne stanowią tło obyczajowe. Bez nich książki byłyby puste.
Ogólnie rzez biorąc niesamowicie irytują mnie Marianna, Lydia i rodzeństwo Thorpe.

[Maryann]

Mnie też Marianna działa na nerwy - jest egzaltowaną egocentryczką z wyraźnymi skłonnościami do egoizmu. Mam w związku z tym nieustające wątpliwości co do małżeńskiego szczęścia pułkownika Brandona - ale to jż temat na inny wątek.
Ale mimo jej wszystkich wad chyba nie zaliczyłaby jej do austenowskich postaci negatywnych. Gdzie jej tam do takiej cioci Norris, lady Katarzyny, pani Elton, czy choćby Lucy Steele.

[AineNiRigani]

W zasadzie rzeczywiście Marianna nie jest postacią negatywną, ale budzacą antypatię - zdecydowanie

W zasadzie rzeczywiście Marianna nie jest postacią negatywną, ale budzacą antypatię - zdecydowanie

[Maryann]

[AineNiRigani]

W zasadzie nawet wówczas, gdy dla nas dzisiaj jest to potepienie co najmniej dziwne (zawsze zastanawiałam się o co własciwie chodzi z panem Elliotem)

W zasadzie nawet wówczas, gdy dla nas dzisiaj jest to potepienie co najmniej dziwne (zawsze zastanawiałam się o co własciwie chodzi z panem Elliotem)

[Maryann]

[lady_kasiek]

Ogladnęłam Emmę i wkurza mnie żonka pastora on też jest denerwujący zresztą

Ogladnęłam Emmę i wkurza mnie żonka pastora on też jest denerwujący zresztą

[AineNiRigani]

Tylko mnie chodziło o pana eliota, nie Sir Eliota

Tylko mnie chodziło o pana eliota, nie Sir Eliota

[elbereth]

Największą wadą pana Elliota jest jego obłuda - tyle lat nie dbał o rodzinę i nagle wraca nawrócony niczym syn marnotrawny. Jego prawdziwy charakter poznajemy dzięki pani Smith (choć trudno ją nazwać osobą bezstronną, w końcu zrujnował on jej małżonka). Osobiście denerwowało mnie także to jego "nadskakiwanie" w stosunku do Anny. Na początku może i sprawiało jej to przyjemność, ale podczas przedstawienia uniemożliło rozmowę z kapitanem. Choć w efekcie to postępowanie spowodowało zazdrość Wentwortha i zmusiło go do działania... Wychodzi na to, że pan Elliot jest bohaterem negatywnym, ale takim, który przypadkiem przysłużył się dobrej sprawie :smile:

[AineNiRigani]

Tylko tak konkretnie - to co on zrobił takiego godnego potępienia i az tak surowej oceny?
Zdradził przyjaciela? To sie zdarza. Ale nie to nie było przyczyna takiego potępienia. I własnie to nie do konca rozumiem

Tylko tak konkretnie - to co on zrobił takiego godnego potępienia i az tak surowej oceny?
Zdradził przyjaciela? To sie zdarza. Ale nie to nie było przyczyna takiego potępienia. I własnie to nie do konca rozumiem

[Gunia]

Wg. tego co zrozumiałam w jego zaufaniu J.A. najbardziej potępia niestałość i interesowność, którą okazał wobec Elliotów.

[Maryann]

[Nimloth]

Mojej mamie, gdy czytała ten opis, od razu się skojarzył z Wickhamem, mi musica automatycznie, bo czytałam "Perswazje" jako druga (a wcześniej mama czytała mi ten fragment) .

Mojej mamie, gdy czytała ten opis, od razu się skojarzył z Wickhamem, mi musica automatycznie, bo czytałam "Perswazje" jako druga (a wcześniej mama czytała mi ten fragment) .

[Maryann]

Jeden i drugi gładki i uprzejmy, bezwzględny i interesowny. Tyle, że pan Elliot mając majątek po żonie i perspektywę odziedziczenia Kellynch Hall mógł sobie już pozwolić na luksus bycia uczciwym obywatelem i spokojnie czekać na spadek. Wickham nie miał takiej komfortowej sytuacji, a i potrzeby większe - jak to zwykle u hazardzisty. Poza tym - co znaczyłaby opinia pani Smith wobec świadectwa Darcy'ego (gdyby zdecydował się ujawnić przeszłość Wickhama) ?

[elbereth]

JA w ogóle dość często wprowadza taką postać do swoich utworów. Pana Elliota czy Wickhama możemy przecież spokojnie porównać np. z Wiloughbym - wszyscy są nim oczarowani, a prawdę o jego przeszłości poznajemy z ust pułkownika Brandona. Wygląda na to, że panna Austen uważała takich "dandysów" za najgorszy i zarazem dość powszechny typ facetów

[lady_kasiek]

No i tutaj mamy przestrogę coby uważać i nie dać się zwieść I wrażeniu.
DFenerwuje mnie też Frank z emmy niby wszystko się kończy dobrze ale nie podobaja mi się tacy mężczyźni

No i tutaj mamy przestrogę coby uważać i nie dać się zwieść I wrażeniu.
DFenerwuje mnie też Frank z emmy niby wszystko się kończy dobrze ale nie podobaja mi się tacy mężczyźni

[Maryann]

[lady_kasiek]

Nie zachował się ładnie. Lekkoduch i co tu duzo mówić intrygant

Nie zachował się ładnie. Lekkoduch i co tu duzo mówić intrygant

[Maryann]

Nieładnie i nieodpowiedzialnie. Co by się stało, gdyby Emma naprawdę uwierzyła, że ma wobec niej "poważne zamiary" ?
Frank na pewno nie jest zły - możnaby powiedzieć, że miał dobre chęci, bo chciał ukryć swoje zaręczyny z Jane. Ale brak złych intencji nie zwalnia z myślenia, a on wykazał się kompletną bezmyślnością i brakiem odpowiedzialności. Nie tyle go nie lubię, co działa mi na nerwy. Jak Marianna Dashwood.

[lady_kasiek]

Kingltey go slusznie ocenił. Jakby Frankowi na czymś zalezało to by to umiał przeprowadzić. Powinien walczyć. Mam go chwalić za to że czekal z ogloszeniemzaręczyn do smierci ciotki. Albo ze ztchórzył przed powiedzeniem Emmie prawdy?

Kingltey go slusznie ocenił. Jakby Frankowi na czymś zalezało to by to umiał przeprowadzić. Powinien walczyć. Mam go chwalić za to że czekal z ogloszeniemzaręczyn do smierci ciotki. Albo ze ztchórzył przed powiedzeniem Emmie prawdy?