[Gitka]

Była już o tym fimie mowa.
Przypomnę, powstaje nowa ekranizacja do której scenariusz napisali: Jeremy Brock i Andrew Davies

Znowu w Brideshead Brideshead Revisited (2008)
na podstawie: powieści Evelyna Waugha
http://www.filmweb.pl/Zno...,Film,id=122180

W obsadzie dużo znanych nazwisk:
http://www.imdb.com/title/tt0412536/
Stronka
http://www.matthewgoode.n...ited/4522444945

tutaj można zobaczyć zdjęcia:
http://www.suzikane.smugm...12584#177261980
http://community.livejour...html?mode=reply

[Gitka]

Poprzednia ekranizacja
Brideshead Revisited (1981) Mini serial
http://www.filmweb.pl/Bri...e,Film,id=12276
http://www.imdb.com/title/tt0083390/


Książka była wydana między innymi przez Prószyński i S-ka w 1998 roku.

[Pemberley]

Te starsza serie mozna obejrzec na komputerze, jesli IP twojego komputera zdradza, ze mieszkasz w Wielkiej Brytanii :
http://www.itv.com/Bestof...ed/default.html

[Gitka]

Nasze komputery niestety odpadają
Wczoraj oglądałam trochę klipów na YouTube, dużo ich jest.
Tu nawet są napisy angielskie:
Brideshesad Revisited.Charles and Lady Marchmain.Great Scene
http://pl.youtube.com/watch?v=qI8ZtLiNB00

[snowdrop]

Czy film ma happy end?

[Gitka]

Data premiery: 2008-09-12 (Świat)


poznajecie?




http://www.filmweb.pl/f12...ideshead,(2008)

Ciekawostki:

David Yates miał reżyserować ten film, jednak odstąpił go na rzecz "Harry Potter i Zakon Feniksa".

Początkowo to Paul Bettany, Jennifer Connelly i Jude Law mieli zagrać w filmie, jednak kiedy David Yates zrezygnował z reżyserowania, role Charles'a, Julii i Sebastian'a zagrają: Matthew Goode, Hayley Atwell oraz Ben Whishaw.

[Gosia]

Mam wrazenie ze to Emma Thompson i ... chyba sie nie myle

[Harry_the_Cat]

Jest trailer: http://www.youtube.com/watch?v=KB69QKC7aGU

Zapowiada się bardzo smakowicie

[Gosia]

Jeremy Brock (screenplay)
Andrew Davies (screenplay)
Emma Thompson ... Lady Marchmain
Michael Gambon
Greta Scacchi ... Cara - nie zauważyłam jej w trailerze.
Co prawda ci młodzi wydają mi się trochę bez wyrazu, ale może zyskują jak sie film ogląda.

[Caitriona]

Może być naprawdę ciekawie.

[Gitka]

Na Stopklatce też już wiadomość o zwiastunie

A tu kolejna stronika filmu:

http://bridesheadrevisited-themovie.com/


W sieci dostępny jest już zwiastun zapowiadający kinową wersję powieści Evelyn Waugh zatytułowanej "Znowu w Brideshead". Główne role w tej opowieści grają Ben Whishaw, Matthew Goode, Emma Thompson, Michael Gambon.
"Znowu w Brideshead" to nostalgiczne, trochę ironiczne wspomnienia znakomitego pisarza o szalonym świecie lat dwudziestych, o młodości na uniwersytecie w Oksfordzie, o przyjaźniach, miłościach i dramatycznych wyborach, a zwłaszcza o dworze w Brideshead, który z perspektywy okopów wydaje się bohaterowi utraconą Arkadią (Prószyński i S-ka).
Nową wersję powieści, która wcześniej doczekała się popularnego serialu, nakręcił Julian Jarrold, zaś scenariusz napisali Robert Bernstein i Douglas Rae.

http://www.stopklatka.pl/...skad=newsletter

[Pemberley]

[Gitka]

Dziękuję Pem za bardzo dobrą recencję
A u nas premiera dopiero w lutym.
Tak sobie myślę, że nie ma nic gorszego dla filmu niż wychodzenie w trakcie projekcji.
Czyli te 100 minut to za długo jak dla niektórych.
Ja książkę czytałam jakiś czas temu i z chęcią przekonam się sama co i jak.

[Gitka]

Ucieczki i powroty z miłością i religią w tle
Autor: Tomasz Piętowski, Stopklatka.pl, 22 stycznia 2009

Historia opowiedziana w tym filmie zaczyna się dość niewinnie. Charles, zdolny ale skromnie urodzony młodzieniec trafia na studia do Oksfordu. Tam poznaje Sebastiana – dekadenta, ekstrawaganckiego arystokratę z bogatej rodziny, nie stroniącego od wszelkich uciech cielesnych, czy też nieumiarkowania w jedzeniu i piciu drogich trunków. Z tego spotkania rodzi się dość niezwykła, wyjątkowo napięta, przyjaźń. Sebastian wprowadza młodego, nieco powściągliwego i nieśmiałego Sebastiana w świat luksusów i nieskrępowanych przyjemności. Dzieli ich jednak jeden, zasadniczy aspekt – Charles to zadeklarowany ateista i wolnomyśliciel, Sebastian należy natomiast do rodziny o głębokich tradycjach katolickich.
Oczywiście, takie zróżnicowanie bohaterów powoduje liczne napięcia, odczuwalne niemalże cały czas przy oglądaniu „Powrotu do Brideshead”. Co najciekawsze, do końca nie jesteśmy pewni, co tak naprawdę wywołuje ten osobliwy dysonans. Pierwsze co przychodzi na myśl to właśnie religia, ze wszystkimi jej wypaczeniami i skostniałymi regułami, które chyba od początków istnienia chrześcijaństwa wydawały się zbyt surowe dla większości ludzi. Bohaterowie nie są jednak tak prości i sztampowi, jakby się nam mogło wydawać. W końcu rozpustnikiem i nonszalanckim alkoholikiem jest tutaj właśnie katolik Sebastian, Charles zaś uosabia niemal postawę wzorowego, nieśmiałego chłopca, który nadstawia drugi policzek i nie pakuje się w żadne kłopoty. Z czasem między tą parą przyjaciół, zacznie się rozwijać wzajemne zafascynowanie homoseksualne.

Jaki jest więc Sebastian i co tak naprawdę dzieje się w jego sercu? Jakie emocje przeżywa Charles? Mało w tej produkcji gwałtownej ekspresji, wszystko jest jakby ukryte, pełne tajemnic, a stopniowe dochodzenie i rozwiązywanie charakterów głównych postaci dokonuje się praktycznie przez cały czas trwania filmu. Wyjątkowo płynnie, bez gwałtownych zwrotów akcji, czy też szaleńczych porywów emocjonalnych. Może się wydawać, że Sebastian jest jedynie hipokrytą, którego religia wyraźnie mierzi, a zapalając Bogu świeczkę i diabłu ogarek nie jest w stanie opowiedzieć się po jednej ze stron. Nie potrafi wybrać jednego światopoglądu i żyć wedle jednego schematu określonych zasad. Nie chce też tych zasad odrzucać, a przynajmniej nie czuje się niezręcznie, gdy to robi. Co z Charlesem, który kocha swojego przyjaciela ale jednocześnie pała miłością do jego siostry – Julią. Co z matką Julii i Sebastiana – modelową, wręcz stereotypowo – archetypiczną postacią ostrej, wścibskiej i surowej katoliczki, która chciała jedynie dać swoim dzieciom spokój, dobro i bezpieczeństwo, a w zamian za to, jej pociechy ją znienawidziły. „Powrót do Brideshead” z pewnością nie daje nam prostych odpowiedzi na światopoglądowe dialogi, również współczesnego świata. Co najważniejsze – w ogóle nie stawia pytań. Ukrywa je pod grubą warstwą relacji bohaterów, ich miłości, sympatii i antypatii. Nie wyśmiewa ani nie krytykuje halucynacji wiernych i ślepoty ateistów. Raczej pokazuje, że praktycznie wszyscy bohaterowie popełnili błędy – jedni nie rozumieli drugich. Charles nie mógł się pogodzić z faktem, że jego wybranka może czuć do Boga większą miłość niż to jego osoby. Matka Sebastiana nie wyobrażała sobie, aby jej córka wyszła za mąż za ateistę.

Chyba największą zaletą tego przepięknie sfotografowanego i dobrze zagranego filmu, jest fakt, że twórcy nie posilili się na tanią krytykę religii chrześcijańskiej, po raz enty ukazując ją jedynie jako zbiór skostniałych zasad zamykających drogę do prawdziwego szczęścia jednostki; z drugiej strony nie przejęli stanowiska i tonu narzekającego na rozbestwienie dzisiejszego świata księdza z ambony. Bardziej zachęcili do dyskusji. Film, którego odbiór i przesłanie w dużym stopniu zależy od światopoglądu widza.
http://www.stopklatka.pl/...skad=newsletter

[Gosia]

Spoilery!!!!


Obejrzałam "Brideshead Revisited".
Film niejednoznaczny, który pozostawia wiele niedopowiedzień. Co naprawdę łączyło Charlesa i Sebastiana? Choć z pewnością Sebastian Charlesa kochał. Ale czy z wzajemnością
O co naprawdę chodziło Charlesowi, na czym mu naprawdę najbardziej zależało? Na ludziach czy miejscu czy jeszcze czymś innym?
Każdy z bohaterów był właściwie nieszczęśliwy: matka - że dzieci nie spełniają pokładanych w nich nadziei, dzieci - bo nie chcą żyć tak jak ona sobie życzy. Małżonkowie, bo nie chcą ze sobą być. Sebastian - bo Charles go zawodzi. Charles, bo Julia go zawodzi. Julia bo musi wyjść za tego, kogo nie kocha, a w dodatku rozczarowuje się tym, którego ona kocha.

Początek jest właściwie beztroski - niezbyt zamożny Charles spotyka na swojej drodze prowadzącego dekadenckie życie i zabawowego Sebastiana. Poznają się i bawią razem.
Zmiana następuje, gdy Sebastian pokazuje mu rodzinne Brideshead - przepyszną rezydencję, która go fascynuje i urzeka. Wydaje się, że to miejsce jest rajem. Wspaniałe posagi, ogromne wnętrza, piękne ogrody. Także tam spotyka Julię - siostrę Sebastiana, na którą natychmiast zwraca uwagę.
Jednak wkrótce zjawia się matka - dama, która kieruje swymi dziećmi, która wychowuje ich w wierze katolickiej. Sebastian nie lubi obrazu zawieszonego w domu: Matki z Dzieciątkiem - ten obraz jest symbolem wiary, która panuje w tym domu niepodzielnie i według której mają żyć jej mieszkańcy. On z życiem jakie prowadzi wydaje się odszczepieńcem, a w każdym razie kimś , kto znajduje się na złej drodze... Żyje więc życiem niezgodnym z religią, w dodatku jest zakochany w niewierzącym Charlesie.
Charles nie ma w sobie wiary, ale czy jest ateistą?
W Wenecji, do której wyjeżdżają, zachodzi coś pomiędzy Charlesem i Julią (co widzi Sebastian). Tym samym Charles rani ich oboje, bo Julia wie, że nie może za niego wyjść - na drodze stoją rodzinne tradycje i katolicka wiara. Wyjdzie za tego, którego wskaże jej matka, nawet jeśli go nie kocha.
Od tego momentu film wydaje się antykatolicki, gdyż zasady wiary wydają się skostniałe i nierozsądne, a ci co je wyznają okrutni i zimni. Buntuje się przeciw nim Sebastian, buntuje się sam lord, ich ojciec. Oni dwaj budują sobie własną wolność - w Wenecji i w Maroku. Dla jednego z nich jednak przyjdzie pora na pojednanie... to zresztą kulminacyjny moment filmu. Wtedy Charles uświadamia sobie, że przegrał. I uświadamia sobie, że wiara w jakichś sposób była tym ludziom potrzebna, bez niej pozostaje jakaś pustka. Także w życiu niego samego...
Jednak symbolicznie na końcu ten stary świat dawnej arystokracji odchodzi w przeszłość. Stary dom jest opuszczony, a obraz zostaje zasłonięty przez kwaterujących w pałacu żołnierzy...

Trochę o aktorach, zauważyłam kilka znajomych osób. Oczywiście Emma Thompson (jak zawsze świetna), Greta Schacci, Michael Gambon (jak zawsze świetny), Felicity Jones (Opactwo Northanger), Anna Madeley (Affinity), Patrick Malahide (pan Causabon z Middlemarch), Jonathan Cake (The Girl - trochę się zmienił). Ci aktorzy spisali się świetnie. Główny bohater w sumie także. Trochę mniej pozostali czyli aktorzy grający Sebastiana i Julię. Co do tego pierwszego to był tak chudy, że nie mogłam na niego chwilami patrzeć.
Trochę mało przekonująca była miłość Charlesa i Julii... ciężko było uwierzyć w tę namiętność...
Film pięknie sfilmowany, z dobrą muzyką, we wspaniałych wnętrzach. Ale czy ja wiem, czy będę chciała do niego wrócić? Film mi sie podobał, ale mnie nie porwał.
Chyba wolę Andrew Daviesa, gdy opowiada o XIX wieku

Miałam wrażenie, że skądś znam pałac, w którym kręcono zdjęcia do tego filmu... i tę fontannę...

Edit:

Filmowym Brideshead stał się zbudowany w XVII wieku zamek Howard w Yorkshire, który zachował swą barokową formę prawie nietkniętą od stuleci. Co więcej Zamek Howard jest jednym z niewielu angielskich zamków, gdzie zachowana jest bogata katolicka ikonografia: wspaniała kaplica, barokowe sztukaterie i religijne obrazy. Zamek Howard tak bardzo przypomina literackie Brideshead, że twórcy serialu sprzed 25 lat również kręcili tam zdjęcia. Byliśmy bardzo świadomi, tego, że Howard był serialowym Brideshead – mówi producent Kevin Loader – i początkowo chcieliśmy tego dublowania lokacji uniknąć, jednak po obejrzeniu kilkudziesięciu zamków w całej Anglii skapitulowaliśmy, i zrozumieliśmy, że Howard to po prostu Brideshead.

[Caitriona]

[Gosia]

Chyba jednak nie, być może tyle zamków ostatnio oglądałam i fontann, że to mnie zmyliło: Pokuta, Lost in Austen

[idgie_t]

Świetna recenzja Gosiu! Dodam kilka rzeczy,które zwróciły moją uwagę.
Film pokazuje klasyczne rozdarcie człowieka między religią, a potrzebami cielesnymi. Rozdarcie Sebastiana, który będąc gejem nie może znaleźć swojego miejsca nie tylko w kościele, ale też w wierzącej rodzinie i w sercu własnej matki , która obarcza go kolosalnym poczuciem winy. Rozdarcie Julii , która miota się między miłością(namiętnością) do mężczyzny, a pustym , ale zawartym w kościele przy akceptacji matki małżeństwem. Rozdarcie ojca, który żyje w udanym związku, ale przed śmiercią jakby wypiera się swojej partnerki , poprzez spowiedź i ostateczne dokonanie wyboru. Rozdarcie Charlesa, który pozornie niewierzący, wyznaje jednak pewne zasady moralne, ale łamie je wszystkie i zawodzi bliskie mu osoby, aby spełnić swoje pragnienia- aby,jak sam wyznaje, stać się częścią tego świata.
Twórcy poruszyli odwieczne problemy człowieka wierzącego - poczucie winy i próby uwolnienia się z okowów religii, które, choć skostniałe i niewygodne, są wpojone od dzieciństwa tak głęboko, że nawet odrzucone, powracają jako najbardziej własne wybory i decyzje. Głównie dlatego, że odpowiadają na pytanie zadane przez lady Marchmain Charlesowi - po co Pan tu jest, co Pan tu robi.
Wielki plus- film nie stara się odpowiedzieć na żadne z zadanych między wierszami pytań, ani nie ocenia żadnej z postaw, a jedynie daje asumpt do własnych przemyśleń. Podoba mi się, że niektóre tematy są tylko domysłem , pokazane są lekko i niezbyt dosadnie, tylko zasygnalizowane. Wspaniałe zdjęcia i kostiumy.
Minus- może trochę za mało pogłębiony temat lady Marchmain. Niedosyt Emmy Thompson.
Reasumując: przemyślany i ciekawie ujęty film, ale drugi raz obejrzę najwcześniej za kilka lat.
Serialu nie pamiętam zbyt dobrze , dawno oglądałam , ale chyba był ostrzejszy.(?)

[Hortensja]

Ostatnio odkryłam blog Tomasza Raczka, na którym zamieszcza on recenzje filmów, a ostatni post dotyczy właśnie "Powrotu do Brideshead"

http://tomasz-raczek.bloo...ml?ticaid=67cae

[Gosia]

Nie zgadzam się z panem Raczkiem. Ton jego wypowiedzi jest złośliwy. Jakby nie zrozumiał końcowego przesłania, ale to mnie specjalnie nie dziwi, bo nie chciał zrozumieć....

[praedzio]

Przeczytałam jego recenzję i nie wydaje mi się złośliwa. To po prostu inny punkt widzenia. Jakkolwiek, żeby wypowiadać się autorytarnie, muszę obejrzeć film.

[Gosia]

No wybacz, czy to nie jest złośliwość?:

Jest powściągliwa i wytrawna niczym dobre wino - bez przerysowań i folgowania pragnieniu zwrócenia na siebie uwagi.
Silna twardością wielkanocnej wydmuszki.

[praedzio]

Ja tego nie uważam za złośliwość. A przynajmniej nie na tyle, żeby przekreślać całą recenzję. Filmu przecież pan R. nie odradza, a wręcz przeciwnie.

[Gosia]

Ale recenzja jest pisana z narzuconą tendencją, a to już mi się nie podoba.

[praedzio]

Żyjemy w wolnym kraju i każdemu wolno pisać takie recenzje, jakie się mu podobają. I każdemu wolno się z takowymi nie zgadzać. Ja ocenię w pełni jego sposób pisania, kiedy obejrzę film.