[Maryann]

[annmichelle]

Obejrzałam trzy wersje "MP" (1983, 1999, 2007).
Nadal podtrzymuję moją opinię sprzed roku o najstarszej wersji :

[Tamara]

Obejrzałam na razie pierwsze trzy odcinki i podoba mi się , wierne książce , a że Fanny wygląda jak wygląda - nigdzie w powieści nie jest powiedziane , ze powalała urodą , przy siostrach Bertram była szarą myszką . Przynajmniej nie pyskuje i się nie szczerzy
Guniu - fryzura Mary - to krótkie loczki na całej głowie czyli a la Caracalla . Najmodniejsza , Henry też taką ma , bo była unisex

[Caitriona]

[Tamara]

Lepsza taka , niż pyskująca dziewucha u Rozedmy , nic nie mająca wspólnego z książkową Fanny

[Trzykrotka]

[Caitriona]

[Tamara]

[achata]

Moim zdaniem dałoby się stworzyć dobrą Fanny- tylko aktorka powinna być odpowiednia- dziewczęca i lekka a nie taka przerosła baba jak Fanny 1983. Kiedy myślę o tej postaci ciągle staje mi przed oczami buzia siostrzenicy Jane z "Miss Austen regrest". Może dlatego, ze wyjątkowo śliczna i młodziutka i taka delikatna fizycznie.
Sfiniszowałam tę ekranizację i generalnie całkiem przyjemnie się oglądało, ale rozmowa Fanny z wujem na temat oświadczyn Crawforda i jej późniejsza histeria to jest czyste komedianctwo. Mam wrazenie, ze byle amatorka z ulicy lepiej by to zagrała. I to ciągłe machanie rękami! Ale aktorka ma też swoje dobre momenty- w scenie ślubu z Edmundem wygląda naprawdę ślicznie.
Z pzostałych wrażeń- podobają mi się:
- Edmund- nos jak kartofel (istotnie przypomina Depardieu), policzki różowe jak nie powiem co ale charakter miodzio i ma dużo wdzięku w sobie np. w scenie gdy dowcipkuje z Fanny w powozie jadąc na kolację do Grantów albo jego dyskusje z Mary Crawford, bardzo książkowy i niewiarygodnie sympatyczny- jeden z nielicznych aktorów których oglądałam tutaj z prawdziwą przyjemnością,
- Pan Bertram- na początku dołował mnie swoją peruką ale potem naprawdę zachwycił. Ta ekranizacja najpiękniej oddaje jego szlachetny charakter i uczciwość, chociażby ten ogień na kominku w pokoju Fanny, pomimo, że czuł się rozczarowany jej zachowaniem,
- Maria Bertram- ładna, kokieteryjna, po prostu pasuje,
- ciocia Norris- taka bardziej zapobiegliwa i chytra niż jędzowata ale widać jak potrafiła zaleźć za skórę,
- Mary Crawford- ładna, zalotna, też pasuje.
Strawić nie umiałam:
- Fanny- na ten temat możnaby tomy pisać, ale skoro wszystkie się zgadzamy to może nie będę nic więcej dodawać,
- Lady Bertram- ten ziewający ton głosu sprawiał, że niezmiennie miałam ochotę wrzasnąć "kobieto obudź się!", chociaż przynajmniej nie była narkomanką,
- pana Crawforda- ten grzybek na głowie i nadmiar szyku sprawiały, ze nie przekonywał mnie ani przez chwilę w swoich zalotach (że obiekt był nieprzekonujący to też inna sprawa), facet jest w każdym calu światowcem ale w żadnym zakochanym człowiekiem- zero naturalności,
- ojca Fanny- jak dla mnie trochę przerysowany, wiadomo pijak ale tutaj już w połowie swir.
Nie zagrało mi też kilka rozwiązań scenariuszowych- np to jak rozegrano romans żonatej Marii z Crawfordem i ten ich wcześniejszy pocałunek w teatrze. Jak dla mnie zbyt odważne na taką stateczną ekranizację- taki pocałunek matki z synem trąci kazirodztwem podobnie jak robienie z ich kwestii cytatu odświeżającego miłosne uczucia. Zabrakło mi też sceny w której Pan Bertram próbuje odwieść Marię od poślubienia Rushwortha- fakt, że miała możliwość się wycofać stawia ją w tym gorszym świetle i tym bardziej tłumaczy późniejsze odtrącenie jej przez rodzinę. Zbyt szybko rozegrano też wyjazd cioci Norris z Mansfield.

Poza tym to była sama przyjemność śledzić niuanse powieściowe- bieganinę przy furteczce w Sotherton, ścinanie róż w gorący dzień czy dyskusję dlaczego Fanny ma mieć konia.
Może jeszcze kiedyś wrócę do tej ekranizacji.

[Tamara]

Obejrzałam sobie wczoraj pierwsze trzy części i mnie olśniło : doktor Grant to przecież Rene z Allo Allo

[Agn]

Nie gadaj...!
No to już wiem, który film obejrzę jako następny.

[Tamara]

No poważnie

[Anaru]

[Tamara]

A Maria Bertram to biedna pani Weston z Emmy z Kate - dziś mnie olśniło od lat się zastanawiałam kogo mi jedna i druga przypominają, a to przecież ta sama aktorka , Samantha Bond

[Tamara]

Zaś Charliego Price'a , jednego z najmłodszych braci Fanny , gra kto ? pan Knightley z Emmy z Romolą , Jonny Lee-Miller

[Tamara]

Lady Bertram to pierwszy opisany i sfilmowany przypadek long covid - leży, śpi, jest wiecznie zmęczona i nic nie rozumie

[Tamara]

Panna Crawford ma pantofle na obcasie

[Aragonte]

[Tamara]

Należy tez wziąc pod uwagę związaną z wiekiem niedoczynność tarczycy, co jest zdecydowanie bardziej prawdopodobne

[Tamara]

Odświeżam sobie , bo dawno nie oglądałam, i przy okazji widzę, jak mi się zmienia odbiór z przyrostem lat i doświadczenia jestem na razie po pierwszych dwóch odcinkach i powiem tak : Henry Crawford w ogóle przestał mnie denerwować i nie pasować. Dandys, cyniczny światowiec, sybaryta, zawodowy flirciarz miernej urody, o wyrazistej osobowości - wszystko się zgadza. W książce tez jest opisany jako piękny inaczej, ale braki urody wyrównuje z naddatkiem obyciem, sprytem, inteligencją i znajomością ludzi. Panny mają prawo za nim szaleć, tym bardziej , że Bertramówny mieszkają na odludziu, od wyjazdu sir Bertrama na Antiguę praktycznie nie prowadzą życia towarzyskiego, więc jako wyposzczone towarzysko i marzące o zamążpójściu niezbyt obyte w świecie prowincujszki, są łatwym łupem dla człowieka tak zepsutego , inteligentnego i znającego świat jak on.
Cioteczka Norris - znakomita skąpa narcystyczna jędza-hipokrytka, bezinteresownie nienawidząca Fanny z całej duszy.
Fanny - jej zachowanie mnie przestało razić, ostatecznie jest przez większość domowników z cioteczką i kuzynkami na czele uważana za słabą na umyśle, jest zahukana, nieśmiała, wychowana do bycia pokorną służącą, więc zachowuje się adekwatnie do swojej sytuacji. Nikt jej nie szanuje z wyjątkiem Edmunda, no i dopiero po powrocie wuj Bertram też zaczyna ją inaczej postrzegać niż przedtem. Można wręcz powiedzieć, że roczny wyjazd na Antiguę wyzwala sir Betrama spod przemożnego psychicznego wpływu cioci Norris
Niestety nie mogę zmienić opinii o lady Bertram, bo jej przerysowane zachowanie i głos nijak nie dają się usprawiedliwić, nawet long covid jest tu bezradny , gdy słyszy nieuzasadnione płaczliwe piski i widzi jeden palec w ustach a drugi w nosie podczas drzemki
Za to szalenie podoba mi się drugoplanowy, ale cudowny pan Yates , ze swoim najmodniejszym strojem fircyka i dandysa, supermodną fryzurą z czubem loczków, patosem teatralnym i głębokim przekonaniem o swojej nadzwyczajności i wybitnym talencie wspaniale zagrany bufon, jak wyjęty z rysunkowych karykatur angielskich z tego okresu, rólka malutka, ale zagrana mistrzowsko, dopracowany każdy gest, każdy ruch, każde spojrzenie, intonacja głosu
Co do reszt bohaterów na razie dotychczasowego zdania nie zmieniam z wyjatkiem tego, ze Julia wydaje mi się z każdą kolejna powtórką coraz brzydsza, a pan Rushworth coraz lepiej zagrany.

I w sumie absolutnie nie razi mnie wątpliwa uroda męskiej części obsady, bo kiedy uważnie sie poprzyglądać nieretuszowanym zdjęciom dzisiejszej arystokracji angielskiej, to wyglądają mniej więcej tak samo ładnie inaczej, a czerwone paszcze są nadal jak najbardziej na porządku dziennym

[Loana]

Nie widziałam chyba tego serialu, ale może kiedyś go obejrzę, bo ciekawie opisujesz
Książka nie jest moją ulubioną, ale pamiętam, że nie była też jakaś bardzo nudna

[Tamara]

Obejrzyj . Kostiumy są na moje oko są całkowicie w porządku, wnętrza - marzenie , ekranizacja wierna bez wycudowań , można mieć ewentualne zastrzeżenia do urody głównych bohaterów i ew.maniery aktorskiej, ale to to kwestia gustu, moim zdaniem wszystko jest idealnie dopasowane, z wyjątkiem nienaturalnie przerysowanego, wręcz karykaturalnego zachowania lady Bertram, ale przynajmniej widać, że jest bezwolną mamałygą w każdym razie nie ma tam postaci nijakich, widać , że i scenarzysta i aktorzy mieli pomysł na każdą postać .
Natomiast co wg mnie jest ogromną zaletą tej ekranizacji - bojący od niej spokój . Życie w Mansfield Park toczy się leniwie, bez pośpiechu, uregulowanymi torami , i to jest doskonale oddane , a mnie osobiście sprawia wielką radość i przyjemność, bo można zapomnieć o naszym współczesnym galopującym trybie życia i konieczności robienia wszystkiego na raz, bo się nie zdąży itd. Zaletą też wg mnie jest skąpa oprawa muzyczna, przez co ma się wrażenie uczestniczenia w toczącej się akcji, bo nic nie gra w tle , jest domowa czy spacerowa cisza i rozmowy bohaterów.

[Admete]

Ten serial był moim pierwszym zetknięciem się z twórczością Jane Austen. Wtedy mi się podobał. Nie mam go niestety na dvd.

[Tamara]

Może na allegro można go trafić ?

[Admete]

Na CDA mają.