[BeeMeR]

[Tamara]

Mnie brakuje szalenie w wersji 2008 rozwinięcia wątku Lucy-Robert , bo oboje tacy cudnie wredno-głupi , i Robert mógłby tak ładnie Lucy przekonywać do zmiany zdania , ach no i z powodu braku tegoż nie wiadomo , jak to się stało, że Robert ożenił się ostatecznie z Lucy. W ogóle cały wątek koneksji i układów Dashwodoowie-panny Steel został pominięty , a szkoda .

Natomiast obaj Edwardowie - i stary i nowy - mieli wspólną dolegliwość przebytą w dzieciństwie, czyli przerost migdałka gardłowego, który zostawił im charakterystyczne rysy twarzy i mimikę

Stary pan Palmer jest przecudowny, nowego w ogóle nie widać, tak jak Charlotty

[Tamara]

W ogóle nie pamiętałam, że oglądałam serial w marcu tego roku, ale skleroza wczoraj sobie kawałek obejrzałam i coraz bardziej mi sie podoba Chyba nawet muzyka przestała mi przeszkadzać

[Admete]

Też chyba zrobię jakieś powtórki.

[Loana]

W sumie, robiłam w zeszłym roku, ale tak lubię główną parę tutaj, że z chęcią sobie odświeżę fragmenty z nimi

[Tamara]

Willoughby jest pekińczyk , ale jest wspaniale wredną szują , zwłaszcza w Londynie mu to pięknie wychodzi . Natomiast ma dużo brzydszy powóz niż w wersji z Emmą . Pani Jennings zbyt dostojna i statyczna , tak samo sir Middleton , o Charlotcie już pisałam, że jej ani nie widać, ani nie słychać .
Tradycyjnie chciałam się też o coś czepnąć nowego, ale zdążyłam już zapomnieć , co to było
Szalenie podoba mi się scena , której mi brakowało w filmie, mianowicie jak Eleonora obala kieliszek wina przeznaczony dla Marianny
I przepięknie wykadrowana scena rozmowy i pożegnania Eleonory z Edwardem, gdy przekazuje mu wieści o prebendzie
Za to we wszystkich absolutnie wersjach widać, że dziś nikt nie umie ostrzyć piór do pisania - wszędzie walą wielkie grube gryzmoły z kleksami

[Tamara]

Maaaam! przypomniało mi się, o co chciałam się czepnąć - w ostatnim odcinku, juz po powrocie panien do Barton , jest scena, gdy Eleonora kupuje ryby , i potem przechadza się z koszykiem z tymi rybami po naszym ulubionym molo w Lyme, tym samym, z którego tak niefortunnie skoczyła nasza droga Luiza

[annmichelle]

Miałam zrobić kolejną powtórkę jesienią, ale wczoraj była taka jesienna pogoda , więc postanowiłam wieczorem obejrzeć sobie jeden odcinek.
No i tak "mnie wkręciło" , że obejrzałam wszystkie trzy!

Doszłam do wniosku, że pani Ferrars (matka Edwarda, Fanny i Roberta) wygrywa w moim prywatnym rankingu na największą jędzę/sucz wszystkich ekranizacji Austen jakie widziałam. Zadna lady Catherine de Burgh nie jest jej w stanie zagrozić.
Mieć taką teściową!

[Tamara]

Taaaak, pani Ferrars jest przewspaniała ogromnie cenię tę wersję właśnie ze względu na więcej wydarzeń i więcej osób z tła.

[Tamara]

Wracam z czepiactwem do właściwego wątku jestem skłonna przyjąć , że Brandon miał cieplarnie , w których sobie hodował te truskawki niezależnie od pory roku, bo to jest prawdopodobne. Ale. W książce , z tego co mówi sir John i ze wspomnień Brandona wynika, że Delaford było okazałą rezydencją, tymczasem tutaj mamy coś przypominającego rozmiarami plebanię w Rosings , co nie wygląda na siedzibę rodu
No i czy mamy jakąś koniarę na forum? Bo zaczęło mnie zastanawiać, dlaczego w tej wersji panowie jeżdżą na koniach na moje oko pociągowych - ciężkich, krępych , przysadzistych, w trakcie biegu podskakujących, a nie idących płynnie , jak na konia wierzchowego przystało i jeszcze te grzywki na kostkach, których, o ile wiem, konie wierzchowe w ogóle nie mają. Dziwne, tym bardziej , że przecież w czasie gdy rozgrywają się powieści JA, istnieje już rasa koni angielskich , znane są araby i inne rasy do jazdy wierzchem. Wystarczy zresztą popatrzeć na konie wierzchowe w DiU z Colinem, czy nawet w serialowym MP. A tutaj Brandon szukając Marianny w deszczu pędzi wolno na podskakującym grubokościstym bucefale, który bardziej się nadaje do ciągnięcia wozu z piwem czy dużej bryki z bagażami , niż do jazdy wierzchem. Juz pomijam fakt, że zamiast ją posadzić przez sobą na tym nieszczęsnym konisku i szybciej wrócić do domu, leci przez pół parku niosąc ją na rękach, co sugeruje jego kiepskie doświadczenia jeździeckie z rzeczonym koniem, podejrzewam, że to jego hopsanie po prostu wyrzuciłoby leciutką Mariannę z siodła na ziemię, nawet gdyby Brandon ją trzymał. Wpadłaby w rezonans i po ptokach, do zapalenia płuc doszłoby jeszcze połamanie wszystkiego przecież podczas powrotu do Barton Cottage widać, jak wysoki i masywny Brandon skacze w siodle i jest to coś więcej niż zwykłe anglezowanie.

[annmichelle]

Z krytyką doboru koni byłabym ostrożna.
Jesteśmy przyzwyczajeni w ekranizacjach kostiumowych do pięknych koni rasowych arabskich w użyciu "pod wierzch" na codzień.
Tymczasem prawdziwe konie rasowe, "araby" to były jak dzisiejsze lamborghini , czyli wielu panom wystarczało, że "miał", był w stajni, zadbany, ale raczej nie do użytku codziennego, może do przejażdżki po Hyde Parku , żeby sobie towarzystwo popatrzyło i pozazdrościło, ale nie na takim wygwizdowie jak w "RiR".
Podkreślone jest w tej ekranizacji, jakim drogim prezentem jest prawdziwy rasowiec, gdy Willoughby podarowuje takiego Mariannie - od razu widać, że to nie byle jaki koń, ale piękny jak ten Gandalfa z "Władcy Pierścieni".


EDIT: poprawiłam błąd.

[Tamara]

Niemniej Brandon jako zawodowy wojskowy i oficer musiał znać się na koniach , bo dżipów wtedy nie było do tego biedny nie był i na dobrego konia na pewno było go stać, więc naprawdę nie sądzę, żeby musiał sie tłuc na takim ciężkozadym brykaczu. Nie wymagam od razu konia czystej krwi angielskiej, bo one raczej były od początku wykorzystywane jako konie sportowe, ale naprawdę podejrzewam, że jakieś rasy wierzchowe gładko chodzące też mieli. To nawet nie idzie o wygląd, tylko cechy danej razy, ciężkie konie są z reguły wolne, więc jako codzienny środek transportu sa kiepskie, tym bardziej że nie biegają gładko i płynnie, tak żeby jeździec miał jakiś minimalny komfort na dłuższej trasie.

A skoro kompletnie bezpieniężnego Willoghby'ego , żyjącego na kredyt, było stać na takiego konia, to tym bardziej zamożnego Brandona, który na dodatek ze względów prestiżowych nie powinien jeździć na koniu wygladajacym na pociągowego do powozu.

A z tego co się orientuję, prawdziwe fortuny miały wtedy gniazda w posiadłościach poza miastem, tam też były hodowle koni, przecież nie w Londynie

[annmichelle]

[Tamara]

Tak, myślę że co do koni faktycznie masz rację. Ale jeżeli idzie o lamborghini , to przynajmniej u nas ostatnio wypadków z ich udziałem z powodu brawury w nieodpowiednich warunkach było sporo. Sporo jak na polskie warunki oczywiście

[annmichelle]

[Tamara]

Zgadza się, weźmy chociaż wyczyny Toma Bertrama i jak się skończyły

Jeszcze a propos koni, Marianny z Brandonem i osaczania kiedy panie wracają do Barton, i Brandon po pożegnaniu odjeżdża , pani Dashwood dziwi się, że nie został właśnie teraz, kiedy mógłby mieć szansę, Eleonora wyjeżdża z kwestią pasującą merytorycznie jak pięść do nosa, ale stanowiącą dowód na "osaczające" działania Brandona - mówi , że wielcy poskramiacze koni pozwalają koniowi odejść, żeby potem sam powrócił. Pomijając jednoznaczny wydźwięk, sugerujący , że Brandon oswaja i tresuje Mariannę, sam pomysł z poskramiaczami pod koniec XVIII wieku na angielskiej prowincji wydaje mi się mocno nie na miejscu. W Anglii nie było dzikich koni wymagających poskramiania, bo były wyłącznie hodowlane, przyzwyczajone do ludzi i układane pod siodło czy do pracy od źrebięctwa, a o zaklinaczach czy poskramiaczach koni zrobiło się głośno dopiero w latach 90 XX wieku, po tym jak opisano metody oswajania koni stosowane przez Indian z plemion zamieszkujących Wielkie Równiny, o czym raczej 1 795 czy kilka lat później nie mógł nikt wiedzieć, bo ekspansja białych na tereny obecnego USA ograniczała się wtedy do wyrzynania plemion zamieszkujących tereny wschodnie , Florydę i ew.wybrzeże zatoki meksykańskiej, o ile wiem biali nie dotarli wtedy jeszcze do Missisippi, ale tutaj to mogłaby się Barbarella jako ekspertka wypowiedzieć. Niemniej sama wzmianka o wielkich poskramiaczach ko0mpletnie nie pasuje mi do epoki. Behawiorystyka zwierzęca stała się znana w Europie chyba dopiero pod koniec XX wieku.

[RaczejRozwazna]

Popieram Cię Tamaro w kwestii Brandona

[Tamara]