Z Południa na Północ :: Zobacz temat - Duma i uprzedzenie Pride and Prejudice (2003)

annmichelle · Dołączyła: 01 Maj 2007 Posty: 3941 Skąd: z daleka

Nie spodziewałam się wielkiego kina i takiego też nie otrzymałam.
Właściwie skoncentrowałam się na wyłapywaniu motywów austenowskich przerobionych na współczesne - w sumie zamysł twórców był niezły i gdyby poszli dalej w kierunku parodii wyszła by z tego komedia śmieszna w swym absurdzie. Ale chyba się trochę przestraszyli i tak wyszła ani komedia romantyczna, ani komedia absurdalna, ani film obyczajowy - czyli widz może się trochę pogubić w konwencji i być rozczarowanym.
W sumie szkoda, bo zamysł był niezły (kilka przeróbek na wpółczesne czasy motywów z powieści było pomysłowych).
Film do obejrzenia, ale nie wiem dla kogo : miłośnicy Austen nie będą raczej zadowoleni, a dla miłośników komedii - trochę jednak za mało śmiesznie.

lady_kasiek

Uzbrojona w Wasze nie da się ukryć niepochlebne recenzje zasiadłam dziś przed tym 'dziełem" To nawet nie jest komedia za bardzo. nie było zbytnio z czego pośmiać. Zawiesiłam ewentualnie oko na Darcym, który miał slodkie kedziorki i tyla.
Lizzy jest taka nijaka ani to bystre, ani śliczne. Że o Lydii i Kitty nie wspomne. porażka, porażkowata.. Mogłam siedzieć na konstytucją RP bym miała więcej pożytku i rozrywki niż na tą "komedia" uchowaj Boże na przyszłość

maenka · maenka Dołączyła: 19 Paź 2007 Posty: 348

Wczoraj na "stronie o Jane Austen" przeczytałam, że ten film jest pastiszem DiU. I część forumowiczek pisała , że po pierwszym obejrzeniu miała odczucia takie jak powyżej ale po kolejnych "obglądach " traktując film jako pastisz przekonała się do niego.

Mnie to jednak nie przekonuje.Pastisz przy którym się dobrze bawiłam to Bridget Jones, a ten film za bardzo trąci infantylnością.

lady_kasiek

Alison · Dołączył: 18 Maj 2006 Posty: 6624

Dione

Jechałam sobie dziś dalekobusem i puszczali akurat ten film. Na początku powiem, ze totalna załamka. Co oni z tym zrobili :zalamka:

Ale ponieważ nie mogłam zasnąć, nie mogłam wysiąść, to i obejrzałam do końca. Dobrze że miałam przy boku kolegę, który podpuścił mnie na tyle, że zapomniałam o tym co wiem na temat D&U i mogłam sobie na spokojnie oglądać ot po prostu lekką komedyjkę (bo komedią to tego nie nazwę). Ale sądzę, ze gdyby nie komentarze kolegi, to film mniej by mnie rozśmieszał niż to było dziś. Ale jedna scena szaleni mi przypadła do gustu: gdy pobity Darcy biegnie z kajdankami na plecach, żeby zatrzymać Elizabeth :rotfl:

Gunia · Dołączyła: 18 Maj 2006 Posty: 5400

Dione

Guniu, ale jak to wyglądało :rotfl:

Gunia · Dołączyła: 18 Maj 2006 Posty: 5400

Caitriona

Ech, koszmar... Jako ekranizacja czy na motywach nie nadeje się ten flm do niczego, ale też jako film jest moim zdaniem bardzo słaby, sztywny i plastikowy. Koszmarek...

Trzykrotka · Dołączyła: 21 Maj 2006 Posty: 20925 Skąd: Kraków

A ja na to cudo polowałam i kupiłam razem z jakąś gazetą, z rodzaju tych, których nie czytuję

. Już po kwadransie oglądania wiedziałam, że nie warto było.

lady_kasiek

zgadzam się w 100% ekranizacja to nie jest a i komedia romantyczna to też nie. Taki byle co :|

damamama

Wczoraj przez przypadek trafiłam na ten film w kiosku i postanowiłam go kupić. Wczoraj też go zaraz zobaczyłam. Widzę, że tutaj wszystkie forumowiczki są na nie jeśli chodzi o tę wersją. Będę więc chyba jedyną osobą na tak. Uzasadnienie: każdy film, który nie jest prawie że wierny książce nie jest ekranizacją i tutaj się tego nie spodziewałam. Może i mam zboczone poczucie humoru, ale ja ten film uważam za świetną komedię chociaż nierówną. Świetnie przerysowane postacie: Collins, Lydia i Kate (tak by właśnie współcześnie wyglądały). Jak zwykle w amerykańskich wersjach głupkowaty Bingley, świetnie wyglądał na skuterze - myślałam, że spadnę z fotela. Kolejna świetna scena to taniec Bingley'a z Jane na przyjęciu. Następnie Mary, która jest instruowana jak ma sobą zainteresować Collinsa, gra w tenisa Bingley'a i Darcy'm, wymieniony już bieg Darcy'ego z założonymi kajdankami itd. itd. Na pewno jak będę miała dołek to sięgnę po ten film.

seniorita

to prawda, że film może uchodzić za próbę sparodiowania historiiP&P. Fakt, iż nie przypadła większości do gustu może świadczyć o tym, że jednak nie jesteśmy zainteresowani wersją historii Lizzy i Darciego przepuszczoną przez młyn amerykańskiej popkultury. Osobiście najbardziej podobają mi się ekranizację dość wiernie oddające ducha czasów i nie podobają się nalećiałości żywcem przejęte ze współczesności, czego przykładem może być ekranizacja z knightley i mcfaddenem - lizzy niemal opryskliwa i bezczelna, szkoda że kolczyka w pępku nie miała

Trzykrotka · Dołączyła: 21 Maj 2006 Posty: 20925 Skąd: Kraków

damamama

Dobrze napisane, wersję z Keirą bardzo źle mi się oglądało właśnie ze względu na współczesne zachowanie ubrane w postać z przełomu XVIII i IX wieku. Było to moim zdaniem bardziej rażące niż w wersji z 2003, gdzie z góry wiedziałam, że chodzi o współczesność. Masz rację Trzykrotko, że może w zamiarze miała to być bardzo ambitna wersja a wyszło to co wyszło. Według mnie wyszła im świetna komedia.

Irm

Obejrzałam przedwczoraj i dla mnie nie było takie złe. Ot, zwykłe filmidło, które można obejrzeć, nie zgrzytając zębami.

Że to pastisz nie wpadłam, może dlatego, że trochę za mało śmieszny był. Za to podobało mi się wyławianie poszczególnych zdań z DiU - większości z nich nie kojarzyłam i znaczna część mnie pozytywnie zaskoczyła - a to swoją trafnością, a to humorem.

Podobało mi się też przeniesienie i uwspółcześnienie części wątków. Jednak to, co jest największą słabością filmu, a co pewnie było zupełnie niezamierzone, to nieprzystawalności problemów i zachowań ze świata Jane Austen do czasów współczesnych przedstawionych w filmie. Np. konieczność (?) wyjścia za mąż bohaterek. Zwłaszcza że nie było rodziców, którzy mogliby taką presję wywierać. Jeśli już, to powinno chodzić o bycie (ewentualnie przespanie się) z kimś, a nie ślub. A jeśli takie są wciąż wymogi społeczne w Utah, to trzeba by to pokazać. Ta niewspółmierność problemu przedstawionego w filmie i rzeczywistości bierze się przede wszystkim z wieku bohaterek. Gdyby były one przed czterdziestką byłoby to zrozumiałe (biologi itd.) Natomiast u dziewczyn w sporym mieście po dwudziestce, bo na takie wyglądają [np. Lizzy, która studiuje i dorabia w księgarni, mimo iż metrykalnie ma 26 lat (tort na początku filmu), a więc już dawno powinna być po studiach) jest to średnio prawdopodobne.

Drugi zgrzyt to oświadczyny Collinsa (najpierw Lizzy, a potem Jane), które są zupełnie nieżyciowe i moim zdaniem mało realne. Zwłaszcza że nie ma możliwości wykorzystania tu dramatyzmu sytuacji z książkowej DiU, że przyjęcie tych oświadczyn przez Lizzy czy ewentualnie którąś inną pannę Bennet zabezpieczyłoby ich los po śmierci pana Benneta. To już lepszym rozwiązaniem byłaby zamiana, tak jak w przypadku pierwszych oświadczyn Darcy'ego, na próbę umówienia się na randkę. Znacznie bardziej realne i prawdopodobne.

Ogólnie jednak źle nie było

AineNiRigani

Tak jak Trzykrotka lubie eksperymenty i z dosc duza otwartoscia przyjmuje kazda kolejna wersje ekranizacji ulubionych dziel literackich.
W sumie lubie wersje z 2003 - tam nie bylo zadnego klamstwa. Tworcy nie obiecywali nam klasycznej formy DiU, z gory wiadomo bylo, ze wersja bedzie uwspolczesniona. Cechy indywidualne, temperament i charakter pozostaly niezmienne, co nam tylko udowadnia, ze natura ludzka sie nie zmienia, nawet jesli zmienia sie otoczka kulturowa. Pozostaje nam chlonac tlo i okolicznosci - a te byly moim zdaniem trafne.
Podobnie zreszta bylo w wersji bollywodzkiej

W tym wszystkim wersja z 2003 r, jest blada, malo wyrazista i pelna razacych bledow...