[przecinek]

Pisałyście tutaj o rosyjskiej duszy, a ja właśnie tego tutaj nie czułam. Nie było tutaj tego rosyjskiego rozmachu, namiętności, tego ognia w oczach. Wszystko było takie zimne i wyrachowane. Na przykład scena, gdy Tobik mówi o tym, że Oniegin obraził jego ukochaną – przecież tam powinno wszystko kipieć, iskry lecieć. A tutaj pierwszy zachowuje się jak obrażone dziecko, a drugi jakby robił wszystkim na złość. Ach gdyby tę scenę mógł nakręcić Jerzy Hoffmann... A scena końcowa, Oniegin powinien wykrzyczeć swoją miłość do Tatiany, a nie zachowywać się jak angielski dżentelmen na obiedzie u królowej. Naprawdę sądzę, że zmarnowano szansę na dobry film. A moja staranność w oglądaniu wynikała właśnie z nudy. Zazwyczaj takie szczegóły wyłapuję przy drugim czy trzecim oglądaniu filmu.

[Gosia]

Ale dusza rosyjska (jesli moge cos na ten temat w ogole powiedziec) to wlasnie tesknota, smutek, nostalgia... Tak jak w opowiadaniach Iwana Bunina czy sztukach Czechowa.
To nie jest hiszpanski czy wloski poryw namietnosci.

[Alison]

Wiesz co, ja myślę, że trochę uległyśmy takiej formule, że dusza rosyjska to musi być z rozdartą koszulą na klacie, głośno i z wyrazami, a przyjrzyj się "rosyjskiej duszy" w utworach Czechowa, wszystko tam jest senne, znudzone i ospałe, od czasu do czasu w kimś budzi się lew (niekoniecznie Tołstoj)
Tobik rzeczywiście zareagował trochę dziecinnie ale to właśnie byla taka postac, Leński to trochę taki Bingley, młody naiwny chłopak, nieobyty w świecie, który nie zawsze zachowuje się proporcjonalnie do sytuacji.

[Alison]

Gosia może się umówmy, która pisze, bo równolegle piszemy o tym samym!!

[Gosia]

Tez to zauwazylam, siostro!

[AineNiRigani]

ja bym ujęa inaczej. W namiętnosci latynoskiej brak uczucia. Jest za to krzyk, machanie rękami i miotanie się.
W namiętności słowiańskiej jest spojrzenie, gest, czasem niedopowiedziane słowo.
U Oniegina nie ma ani jednej ani drugiej - przecinek ma racje. Tutaj koncepcja jest walnięta. I to nawet nie je4st wina aktorów (bo sami wiemy, że Ralf (oh, zakała rodziny) potrafi świetnie zagrać dusze targaną namiętnościami. Liv również. Tobik - takoż. Podejrzewam, że reżyseria leży i kwiczy.
Aczkolwiek musze przyznać, ze na te przecinkowe szc zegóły również nie zwróciłam uwagi...

ja bym ujęa inaczej. W namiętnosci latynoskiej brak uczucia. Jest za to krzyk, machanie rękami i miotanie się.
W namiętności słowiańskiej jest spojrzenie, gest, czasem niedopowiedziane słowo.
U Oniegina nie ma ani jednej ani drugiej - przecinek ma racje. Tutaj koncepcja jest walnięta. I to nawet nie je4st wina aktorów (bo sami wiemy, że Ralf (oh, zakała rodziny) potrafi świetnie zagrać dusze targaną namiętnościami. Liv również. Tobik - takoż. Podejrzewam, że reżyseria leży i kwiczy.
Aczkolwiek musze przyznać, ze na te przecinkowe szc zegóły również nie zwróciłam uwagi...

[Pemberley]

[Alison]

[Gosia]

Ja tam uwazam, ze udalo im sie oddac cos, co mozna nazwac duszą rosyjską.
I naprawde lubie ten film, mam i ja w pamieci obrazy z niego pochodzace, z Ralphem i Liv of course Ale tez malownicza scena pojedynku na pomoscie.

[migotka]

a mi sie film podobał;) własnie za owa leniwość, tesknotę wewnetrzną i probe ukazania cech rosyjskich , a nie agielskich. Rosja jest zimna, nieprzystępna i taki był ten film. Chwała twórcom, że próbowali wyjść z maniery zarówno angielskiej jak i amerykańskiej...a reszty bym sie nie czepiała. Jesli chodzi o bohatera najpierw trzeba przeczytac Puszkina;)

[asiek]

Wreszcie i ja zdobyłam film. :grin: Bardzo, bardzo mi się podobał. Przyznam, że te niedociągnięcia , o których pisał Przecinek, nie przeszkadzały mi w odbiorze filmu. Moja uwaga tak skupiła się na Onieginie i Tatianie, tudzież Tobiku, że reszta przemknęła bezboleśnie.
Lubię Ralpha, lubię jego sposób gry, ...budowanie postaci. Dla mnie, to aktor z I ligii. Świetnie oddał Oniegina. Liv, ... Liv przepiękna. Jej Tatiana przykuwa uwagę, cicha, skromna, wrażliwa i niesamowicie odważna...dziewczyna z charakterem. Kiedy w końcówce filmu mówi do Oniegina , na przekór swemu sercu, że dała mężowi słowo i je dotrzyma, to mimo łez wzruszenia przyglądam się jej z uznaniem.
Aaaa Tobik, :grin: ... zupełnie inny niż w JE. Wesoły, pełen życia /szkoda tylko, że do połowy filmu :cry: /. Miło było go zobaczyć w innej roli.
Film ma klimat... Piękne zdjęcia dopełnia ... cudna muzyka.
Jezioro niesamowite,...spokojne i wzburzone jednocześnie. Bardzo mi się podobała scena pisania listu przez Tatianę i ten moment, kiedy spacerując po domu ciotki nagle przechodzi w inny czas i miejsce - sala balowa.
A i trojka na początku filmu robi wrażenie, a i scena lania wosku, i wożby.
Zupełnie nie rozumiem dlaczego film nie spotkał się z dobrym przyjęciem.

[achata]

Mnie się też nie podobał. Zbyt powierzchowny. Pierwsze wrażenia przy przewijaniu płytki były super- zdjęcia, śliczna buzia Liv, myślałam, ze bedzie wspaniale. A tutał zmyłka za zmyłką. Pierwsza scena już myli. Myślałam, że to o umieraniu to Oniegin do siebie o sobie wspominając wydarzenia, a tu dopiero jechał do stryjka. Napis tytułowy chyba w 10 minucie filmu. Mnie tam brakowało prawdziwych uczuć. Tania była przekonująca, tylko dlaczego cała jej miłosć sprowadzała się do miętoszenia koszulki nocnej? Za dużo wody, za mało treści.
Co do pór roku to wydaje mi się, że to było celowe. Oniegin przyjechał w zimie a kolejne wydarzenia następowały w miarę upływu czasu w dalszych miesiącach. Mgła nad jeziorem a potem pogodny dzień? Jak nabardziej możliwe. Ta scena była cudnie nakręcona.

[Gosia]

[asiek]

[Marija]

Szłam sobie dzisiaj, a tu stoisko z przeceną: książki, filmy. I dorwałam Oniegina na płytce za 5 zł , i na dodatek OBEJRZAŁAM dzisiaj . Ponieważ na szczegółowe wrażenia nie pora (a zresztą wszyscy wszystko powiedzieli), powiem tylko, że film mi się podobał, bo ma szczególny nastrój, który mnie zresztą jednocześnie zachwycał i mroził (scena balu, na którym Tatiana krąży w czerwonej sukni, z zupełnie szalonym kokiem na głowie; pierwsza myśl - bo "Oniegina" tylko fragmenty dawno temu słyszałam i to po rosyjsku - że to scena jakiegoś szaleństwa czy koszmarnego snu, noremalnie ).
Bardzo jestem z siebie dumna, że kupiłam, siadłam i obejrzałam . "Yes, yes, yes".

[asiek]

[Marija]

Jak zwykle mnie przejrzałaś. Poczułam się w temacie, na właściwym miejscu i w ogóle - Bołkońsko . Gdyby tak Liv Tyler zagrała Nataszę!...Piękna kobieta.

[Gunia]

Ja ostatnio wymęczyłam "Oniegina" (książkę, film widziałam ze dwa razy jakiś czas temu) na fali noworocznego poczucia niespełnionego "obowiązku", chociaż Bołkoński to mi akurat usilnie w tym przeszkadzał, bo mnie rozpraszał skubany.
Poemat jest bardzo dobry i gdyby nie okazyjne tyrady autora (które znamionują chyba wszystkich rosyjskich pisarzy, ku mej zgrozie), to pochłonęłabym go jednym tchem.
Teraz muszę jeszcze raz obejrzeć film i zobaczyć, czy nadal będzie mi się podobał tak, jak za pierwszym razem.

[Marija]

Teraz będziesz oglądała "Oniegina" przez "WiP" , mówię Ci...

[Sofijufka]

Mam fajne rosyjskie wydanie "oniegina" z ciekawymi ilustracjam. Ciekawa jestem, czy uda mi się Wam pokazać kilka
Oniegin

Kazanie Oniegina

Tatiana

Tatina-księżna, przed nia Oniegin

Pożegnanie

[asiek]

Sofi, dzięki !
Piękne wydanie.

[Gunia]

Jakie wspaniałe! W życiu bym nie pomyślała, że można wydać Puszkina z obrazkami.
Dzięki, Sofi!

[Caitriona]

O, ciekawe i ładne Dzięki Sofijufka!

[Gosia]

Troche przypomina to wersje z Ralphem Fiennesem

[Sofijufka]

No to:
Oniegin i Leński

Tania

Pisanie listu

Olga i Leński

Oniegin zły na Leńskiego

Wiadomo...