_________________ Dobra wiadomość jest taka, że Bóg zawsze odpowiada na nasze modlitwy.
Czasami po prostu odpowiedź brzmi: nie.
Nimloth [Usunięty]
Wysłany: Sob 11 Sie, 2007 21:10
A ja tam go wolę jako śpiewającego Ivora Novello . Trudno mi ocenić go jako Knightley'a, bo ogólni jest fajny, choć moje wyobrażenie było jednak bliższe kreacji Marka Stronga.
Kwestia "Spróbuj nie zabić moich psów" i to spojrzenie - no comments
To też, ale dla mnie mistrzowskie jest spojrzenie podczas gry Jane Fairfax. Emma siedzi na kanapce i patrzy na niego, a on samymi tylko oczętami zerka na nią...ach.
Alison napisał/a:
I co tam jeszcze... oświadczyny są bestowe, szczególnie kiedy chce ją pocałować, ona się zawstydza i on sie tak fajnie z lekka pobłażliwie uśmiecha.
Ja jestem ciekawa jak to było z tym całowaniem tak naprawdę za czasów Jane...czy narzeczeni mogli się chociaż cmoknąć? Już nie mówię o całowaniu w rękę, bo to też chyba nie za często...w "Emmie" jest taka scena gdzie Knightley ma już-już podnieść dłoń Emmy do ust, ale jednak nie.....
PS. Też bym chciała taką bombonierkę....albo chociaż jedną czekoladkę....
Dołączyła: 18 Maj 2006 Posty: 11059 Skąd: Marlborough Mills
Wysłany: Nie 12 Sie, 2007 13:05
Dla mnie ta bombonierka jest nieco za slodka
Wole przepastne, czarne, nieco niepokojące oczy Marka Stronga i jego pana Knightleya, oraz nie taką slodką, ale z charakterem Emme Kate Beckinsale.
I scena oswiadczyn w tamtej "Emmie" tez mi sie bardzo podoba.
Za duzo lukru jest niewskazane
_________________ Nie wiemy nigdy, czym i jacy jesteśmy w oczach bliźnich, ale nie wiemy również,
czy istotnie jesteśmy tacy, jakimi wydajemy się sami sobie.
Adresy moich blogów:
I believe we have already met Strona North and South by Gosia
AineNiRigani [Usunięty]
Wysłany: Nie 12 Sie, 2007 15:14
Wiecie co? Te rozmowy w tym wąteczku sprawiły, że oglądnełam wczoraj obie wersje. I musze przyznać, że jednak oświadczyny Marka Stronga wywołują wieksze emocje. Jeremy jest taki śliczny, taki słodki. Z przyjemnością się na niego patrzy - na kazdy gest, mimikę, ale... to Mark jest prawdziwym facetem. No i te sokole oczy. Bystre i świdrujące.
Z przyjemnością schrupałabym Jeremiaszową bombonierkę, ale na co dzien wybieram marka
Ja zawsze za bardzo lubiłam dwie rzeczy: bajki i słodycze. Więc o wiele bardziej podoba mi się Jeremy. I może jego "Emma" z życiem nie ma nic wspólnego, to jednak widziałam ją dziesiątki razy, a do tej drugiej wróciłam tylko trzy czy cztery. I chcę mieć takie drzewo w ogródku.
_________________ Dobra wiadomość jest taka, że Bóg zawsze odpowiada na nasze modlitwy.
Czasami po prostu odpowiedź brzmi: nie.
Dołączyła: 18 Maj 2006 Posty: 11059 Skąd: Marlborough Mills
Wysłany: Nie 12 Sie, 2007 17:32
A co ma wspolnego galopująca łysina Marka Stronga z "Emmą"?
W tym filmie dopiero zaczyna łysieć. A zreszta łysina to oznaka męskości
_________________ Nie wiemy nigdy, czym i jacy jesteśmy w oczach bliźnich, ale nie wiemy również,
czy istotnie jesteśmy tacy, jakimi wydajemy się sami sobie.
Adresy moich blogów:
I believe we have already met Strona North and South by Gosia
Ostatnio zmieniony przez Gosia Nie 12 Sie, 2007 17:37, w całości zmieniany 1 raz
Właśnie wróciłam z kina. W przedseansowych zajawkach pokazywali jakis durnowaty film "Inwazja", w którym gra Jeremy i Nicole Kidmann. W zajawce Jeremy wymawia tylko 2 zdania, ale jak je już wymówi, to jakoś dziwnie gorąco sie co poniektórym robiło...
Tak, ja podałam linka. Jest na poprzedniej stronie. O ile się orientuję Jeremy będzie grał męża Nicole, który zmieni się w wyzutego z uczuć potwora (jak i reszta świata).
Dołączyła: 18 Maj 2006 Posty: 11968 Skąd: Warszawa
Wysłany: Pon 13 Sie, 2007 19:48
Jeannette, dzięki (nie zmienia to fakt ze marzy mi sie to na moich słuchawkach mp3 )
Bardzo lubię te fragmenty gdy Novello śpiewa - w salonie mało kto zwraca na niego uwagę, za to praktycznie cała służba zakrada się pod drzwi, staje gdzieś w kątach, posiaduje na schodach właśnie po to żeby posłuchać muzyki.
_________________ And clouds full of fear
And storms full of sorrow
That won't disappear
Just typhoons and monsoons
This impossible year
Ja tylko na sekundkę. Właśnie oglądam "Kadeta Winslow'a". Jestem p pierwszej scenie z Jeremym. On jest w tym filmie [o przepraszam, chwilowa utrata przytomności ] BOSKI!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Wracam przed ekran
Oj Alison, jakże ja Cię rozumiem
Nie wydaje Ci się ten film troszeczkę, ociupinkę podobny do Dumy i uprzedzenia?
Pemberley się chyba dziwi dlaczego ja go tak kocham
Ale jeśli i Ty jesteś pod wrażeniem...
_________________ „But the music is broken, the words half-forgotten, the sunlight has faded, the moon grown old." "We are star stuff. We are the universe made manifest trying to figure itself out."
Kończy się może niezbyt spektakularnie, ale w cudnym stonowanym angielskim stylu i widz zostaje w nadziei na piękny romans. W ogóle film jest do szpiku kości angielski, aż mi się chwilami wydaje, że to z lekka pastisz takiego "gentelman life", Jeremy wpisuje sie w to idealnie, cały czas ma nieskazitelnie sztywny kołnierzyk (dosłownie i w przenośni), nie pozwala sobie na okazanie jakichkolwiek uczuć, jak zresztą wiekszość postaci w tym filmie. Z pozoru okropne "sztywniactwo", ale tak naprawdę fajnie się to ogląda, choć cała historia wydaje mi się mocno wydumana.
Ostatnie zdanie Jeremy'ego "How little you know about men" plus ironiczne spojrzenie, to wypisz wymaluj "try not to kill my dogs".
Gitko!
AineNiRigani [Usunięty]
Wysłany: Sro 15 Sie, 2007 10:45
Jeannette - tak dla wlasnego bezpieczenstwa - wyedytuj sobie ten post. Szczególnie ostatni wyraz pierwszego zdania
Z pozoru okropne "sztywniactwo", ale tak naprawdę fajnie się to ogląda, choć cała historia wydaje mi się mocno wydumana.
Spiesze zatem z wyjasnieniami, ze historia- bardzo bardzo brytyjska- jest na faktach autentycznych, ino nazwisko i zwiazki rodzinne zmieniono, a film jest ekranizacja cieszacej sie duzym powodzeniem sztuki teatralnej, co sie tez momentami w dialogach odczuwa.
Ale dzieki temu np. oszczedzono sceny placzu Jeremego, co mysle bylo bardziej wymowne niz ja pokazac..
Prawdziwy Winslow nazywal sie George Archer-Shee http://en.wikipedia.org/wiki/George_Archer-Shee
The case was the inspiration for the play The Winslow Boy by Terence Rattigan. Although the legal details of the case follow very closely the real story, the family relations are almost entirely fictionalised.
W Making of aktorzy sie wypowiadaja w ten sposob, ze chlopiec byl chyba w sumie winny, tylko chodzilo o sposob postepowania i caly dyshonor z tym zwiazany..
To jest historia, ktora dzieje sie jeszcze przed Titanikiem..
Gitka napisał/a:
Pemberley się chyba dziwi dlaczego ja go tak kocham
Niniejszym uroczyscie oswiadczam, ze lubie pana Jeremiego.
Osobiscie wole, jak musi grac wiecej emocji jak w Zlotej czy w Opetaniu. Ale te role kolnierzyka zagral tez swietnie..
Nie możesz pisać nowych tematów Nie możesz odpowiadać w tematach Nie możesz zmieniać swoich postów Nie możesz usuwać swoich postów Nie możesz głosować w ankietach Nie możesz załączać plików na tym forum Możesz ściągać załączniki na tym forum
Na stronach naszego forum stosuje się pliki cookies, które są zapisywane na dysku urządzenia końcowego użytkownika w celu ułatwienia nawigacji oraz dostosowaniu forum do preferencji użytkownika. Zablokowanie zapisywania plików cookies na urządzeniu końcowym jest możliwe po właściwym skonfigurowaniu ustawień używanej przeglądarki internetowej. Zablokowanie możliwości zapisywania plików cookies może znacznie utrudnić używanie forum lub powodować błędne działanie niektórych stron. Brak blokady na zapisywanie plików cookies jest jednoznaczny z wyrażeniem zgody na ich zapisywanie i używanie przez stronę naszego forum.
I może jego "Emma" z życiem nie ma nic wspólnego, to jednak widziałam ją dziesiątki razy, a do tej drugiej wróciłam tylko trzy czy cztery. I chcę mieć takie drzewo w ogródku. 
[o przepraszam, chwilowa utrata przytomności 
] 
