[damamama]

Nie zauważyłam takiego wątku ale jeśli jest to proszę moderatora o przeniesienie. Miałam okazję zobaczyć wczoraj ten film. Oczarował mnie. Historia, muzyka, sceneria i do tego ta długoletnia skrywana miłość do Pana Prezesa. Film jest krytykowany za to, że chinki grają japońskie gejsze, film jest anglojęzyczny, nie ma nic wspólnego z prawdziwymi gejszami i bardzo odbiega od książki. Nie czytałam więc nie polemizuję. Jak dla mnie to nawet jeśli krytyka jest słuszna to nie dyskredytuje to samego filmu. Mam nadzieję, że znajdzie się tu przynajmniej jedna osoba, która widziała film i podzieli się wrażeniami.

[Gunia]

Zdaje się, że nie ma własnego wątku, ale na pewno był wielokrotnie wspominany w zbiorowym wątku o obejrzanych filmach. Nie mam pojęcia, na ile zgodny jest z kulturą japońską, ale jako film sam w sobie bardzo mi się podobał.
Nietypowa historia miłosna i jaki piękny finał!

[Harry_the_Cat]

Filmu nie widziałam, czytałam natomiast książkę. I o ile elementy kulturowe były bardzo interesujące (też nie wiem na ile prawdziwe), to sama książka jest w sumie przeciętna.

[lady_kasiek]

książkę czytałam dość dawno. i dość dawno widziałam film. Faktycznie są rozbieżności. Czytałam też gdzieś, że znawcy kultury japońskiej bardzo skrytykowali ten film za niezgodność z prawdą.
Ale oglądało się przyjemnie

książkę czytałam dość dawno. i dość dawno widziałam film. Faktycznie są rozbieżności. Czytałam też gdzieś, że znawcy kultury japońskiej bardzo skrytykowali ten film za niezgodność z prawdą.
Ale oglądało się przyjemnie

[Gosia]

Moj dawny post na temat filmu:

Cytat:

Kolejny film, ktory mialam okazje obejrzec to "Wyznania gejszy". Mała Chiyo trafia do domu gejsz, gdzie od samego początku ma bardzo dużo obowiązków. Na domiar złego reprezentacyjna gejsza Hatsumomo postanawia upokorzyć dziewczynkę, obawiając się jej, jako przyszłej rywalki. Chiyo marzy jedynie o tym, aby odnaleźć swoją siostrę i uciec z tego wrogiego otoczenia. W końcu dziewczynka ucieka, jednak kończy się to dla niej kontuzją i straceniem wszelkich szans na zostanie gejszą. Od tej pory ma być jedynie posługaczką, co oczywiście bardzo cieszy Hatsumomo. Pewnego dnia upokorzona i zapłakana Chiyo spotyka na swej drodze Przewodniczacego, który zwraca na nią uwagę. Dziewczyna nie zdaje sobie sprawy z tego, że dzięki temu człowiekowi jej życie może się odmienić. Jednak to spotkanie zmienia jej spojrzenie na świat, dlatego sama postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i skorzystać z każdej szansy na zostanie gejszą. Pomocną dłoń wyciąga do niej bardzo sławna Mameha. To właśnie dzięki niej Chiyo wkrótce stanie się kimś innym i przybierze piękne imię Sayuri... Film bardzo interesujacy, pokazuje egzotyczny dla nas swiat gejsz i ich smutnego zycia. A jednak to przede wszystkim film o milosci, ktora potrafi motywowac i trwac cale zycie, pomimo roznych przeciwnosci losu. Ksiazki nie czytalam, wiec trudno mi powiedziec, czy to dobra ekranizacja.

Nicol81:

Cytat:

"Wyznania gejszy"- cudo. Nie znam książki, tylko wiem, że jedna z moich koleżanek ją wypożyczyła w szkole jako pornosa. I pewnie się srodze zawiodła. Nie będę zdradzać akcji, ale ten film burzy błędne przekonanie, że gejsze to japońskie prostytutki. W rolach aktorki z tygrysa i smoka - Chinki, co spowodowało krytykę. Jeśli nie odróżniacie osób narodowości krajów azjatyckich, jak ja, to nie powinno wam to zakłócić odbioru.

Post trifle:

Cytat:

O, co do "Wyznań gejszy" - nie sądzisz, że byłoby ciekawiej, gdyby film się skończył kilka minut wcześniej, bez tego eee happy endu? Nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że on na siłę był dolepiony.

Nicol81:

Cytat:

To zakończenie zbiło mnie nieco z tropu...nie spodziewałam się i może nieco krępować niektórych...Jednak bez tego trudno by wytłumaczyć niektóe wcześniejsze wydarzenia, więc ma ono logiczny związek z akcją. Zakończenie kilka minut wcześniej nie gwarantowałoby takiej uporządkowanej całości. Zresztą, niektórzy by się sprzeczali, czy to happy end.

Agn:

Cytat:

Ja czytałam książkę i w połowie miałam jej dosyć, film sobie chyba daruję. Po prostu w pewnym momencie, gdy pod skrzydla wziela ja ta druga gejsza jak-jej-tam-bylo, przestalam sie interesowac jej losami. Ma ksiazka jakies takie zalamanie i albo sie pojdzie dalej, albo nie.

Nicol81:

Cytat:

Ja książki nie czytałam, ale słyszałam, że jest tam dużo opisów codziennego życia gejsz.

Harry_the_Cat:

Cytat:

Ja czytałam książkę, filmu nie widziałam. Czyta sie ok, ale nie pozostawia specjalniego wrażenia. Taka mi się wydała ... płaska? Nie wiem jak to powiedziec. Wydaje mi się, że tego typu opowieść lepiej wypada na ekranie - magia kolorów, orient...

Alison:

Cytat:

Mnie się film bardzo podobał. Taki fotogeniczny był, ale jednocześnie nie płaski tylko bardzo plastyczny. Miał trochę dłużyzn, ale jeneralnie zrobił na mnie bardzo pozytywne wrażenie.

[Harry_the_Cat]

Gosiu, Ty mróweczko nasza

[damamama]

O! faktycznie był dosyć szeroko omawiany. Jednak jest do ładnie opowiedziana historia z wątkiem miłosnym w tle, wyrażanym raczej spojrzeniami niż słowami. Wydawało mi się, że nawet przy braku dogłębnej znajomości historii i kultury japońskiej, przetoczy się dyskusja na temat treści filmu w osobnym wątku ale jeśli rozmawiano o nim gdzie indziej to zostawmy ten wątek dla potomnych.

[BeeMeR]

Mnie się książka podobała - czytało mi się dobrze, aczkolwiek dość trudno mi było zrozumieć pobudki i polubić bohaterów - i chyba w końcu ich nie polubiłam, ale przeczytałam jako ciekawostkę. Film tez mi się podobał, choć trochę mniej, ze względu na uproszczone niektóre wątki (choć wiem, że w filmie jest to niezbędne) i happy end, który nie bardzo mi pasował.

[damamama]

[BeeMeR]

[Copycat]

Czytałam książkę dwa razy. Jako zapalona, długoletnia miłośniczka wszystkiego co chińskie i japońskie poczytywałam o Gejszach sporo (m.in książki Lisy Dalby). Jakoś mnie rozczarował ten film. Niby dobrze się go ogląda, ale i tak mnie rozczarował. Trochę zmarnowany potencjał.

[RaczejRozwazna]

No i widziałam - piękny wizualnie, taka stara Japonia, której pewnie już nie ma. Ala sama historia nie wciągnęła mnie. No i wszystkie pozytywne wrazenia zamąciła też końcówka - zupełnie niepotrzebny wg mnie ten "happy end", powinno pozostać się przy tych półspojrzeniach, niedpowiedzeniach, tajemniczości, bo one choć trochę oddawały ducha tego co japońskie...

[Tamara]

Zapomniałam obejrzeć...

[RaczejRozwazna]

Na pewno będzie jeszcze okazja, Tamaro. Zresztą pociesz się, że oglądając to na Polsacie to istna doga przez mękę.. Myśłąłam już, że rzucę kapciem w ekran, na szczęście na TVN leciało "Twarzą w twarz"

[nicol81]

A mi się ten hapiend podobał- po ponownym obejrzeniu było uroczym doświadczeniem wiedzieć przez cały czas, co Prezes czuje I w sumie jak się wie, to to się wydaje oczywiste...

[Copycat]

Ale ogólnie to ten film rozczarowuje trochę względem książki. Taki wypłaszczony jest. Nie ma tych emocji co w książce. No i w książce trochę mniej cukierkowa ta końcówka.

[RaczejRozwazna]

[damamama]

Mnie ten film ogromnie się podobał. Końcowa scena wcale nie była taka oczywista.

[migotka]

A ja czytałam książkę pare lat temu, mało mnie wówczas zachwyciła.Miałam swoją , a potem sprzedałam. Może pamięć odnowię.

[trifle]

[Joy]

Książkę czytałam i bardzo mi się podobała. Ukazanie Japonii pierwszej połowy XX wieku i życia gejszy było dla mnie czymś nowym, nieznanym. Wcześniej myślałam ,,gejsza-japońska prostytutka". Lektura ,,Wyznań..." trochę zmieniła mój pogląd.

Co to filmu - widać, że robiony przez Amerykanów. Trochę za bardzo przypomina historię Kopciuszka. Przyznać trzeba jednak, że jest ucztą dla oka i ucha - ta muzyka, stroje, plenery, aktorki (Sayuri, Mameha, Hatsumoto)...

[Dajana1003]