[Dione]

Mnie to raczej intryguje, kto komu skradnie ten tytułowy pocałunek

[Sofijufka]

[Alison]

[Maryann]

Aaaa...!!! Ali, jak mogłaś tak nas wydać !!!

[Alison]

[Maryann]

Przeżyjesz. No przecież żartowałam...

[Alison]

[Maryann]

Poczekaj jeszcze dzień lub dwa...

[Gunia]

Taka intryga, że się już normalnie gubię.

[Dione]

Nie wiem czemu, ale mam wrażenie, że wszystko jest w jakiś dziwny sposób powiązane z panią Bennet

[Maryann]

[Dione]

No, nie.... Jak to pani Bennet kradnie pocałunki to , bo w drugą stronę to nawet przy mojej wybujałej wyobraźni

[Nesia]

Czyta się bardzo przyjemnie, podobnie jak forumowy fanfik. Brawo dla tłumaczki, prosimy o jeszcze!

[Maryann]

[Dione]

[nicol81]

Ja tam sobie akurat panią Bennet zawsze wyobrażałam jako gorącą babkę, więc u mnie owa "rozmowa" się akurat inaczej prezentowała...

[Maryann]

Cicho ! Bo się wyda.

[Maryann]

No, koniec tych podchodów. Najwyższy czas przejść do meritum…

CZĘŚĆ III

Odwrócił się do niej, wziął jej ręce w swoje i z lekkim uśmiechem zdecydowanie spojrzał w jej piękne oczy, teraz czarująco błyszczące rozbawieniem.
- Musimy się jasno zrozumieć co do jednej rzeczy. Chętnie wyznam, że bardzo cię kocham, Elizabeth, ze wszystkimi twoimi nawykami i względnymi opiniami. Ale muszę powiedzieć, że twój sposób prowadzenia rozmowy doprowadza mnie do szału.
Wysunęła dłonie, zaśmiała się i udała urazę, po czym poszła dalej.
- Czyżbym wyczuwała w twoim głosie odrobinę żalu? Czy mówię za dużo jak na twój gust ? Wybacz mi, zapomniałam, że wolisz milczenie od jałowej rozmowy.
- Wcale nie. Zawsze wolę rozmowę z tobą od milczenia. Przeraża mnie tylko irracjonalność twojego rozumowania – odparł z nieznacznym uśmiechem.
- Teraz rozumiem. Skoro obawiasz się mojego irracjonalnego rozumowania, to doszedłeś do wniosku, że pewnego dnia mogę odziedziczyć styl prowadzenia rozmowy po mojej matce.
- O tym właśnie mówię. Niczego takiego nie wywnioskowałem i ty o tym wiesz. Przerzucasz się z jednego pomysłu na inny, decydując się na ten, który najbardziej może mnie zaszokować – odparł ze śmiechem – Co do twojej matki, nie chciałbym zastanawiać się nad twoim intelektem w porównaniu z niej, bo obawiam się, że trudno znaleźć dla nich wspólną płaszczyznę, a ta operacja nie przyniesie zaszczytu albo twojej matce, albo mnie, a bardziej prawdopodobne, że ty poczujesz się urażona.
- Jesteś zbyt dobry – mogła się tylko uśmiechnąć na tę dyplomatyczną odpowiedź.
Kładąc swoją dłoń na jej ręce leżącej na swoim ramieniu, pogładził ją łagodnie w rozmyślnie protekcjonalny sposób.
- Jednakże w przyszłości, jeśli temat twojej rozmowy przesunie się z analizy charakterów na bezsensowne plotki, nie miej wątpliwości, że ci o tym powiem. Pamiętaj, że oddałaś swoje zalety pod moją opiekę i mam szczery zamiar dotrzymać tego zobowiązania.
Elizabeth zaśmiała się z zachwytem, bo taki żartobliwy ton był u niego czymś nowym.
- Cóż, lepiej wypracuj jakąś metodę uciszania mnie w takich sytuacjach.
- Zastanawiałem się nad tym – odparł z nieznacznym uśmiechem.
Elizabeth wyglądała na zaniepokojoną, ale nie odpowiedziała.
- Jest pani zaskoczona, panno Bennet.
- Przyznam, że tak, bo twoja odpowiedź sugeruje premedytację. Wiem, że powinnam podziwiać twój dobry charakter, który zawsze przewiduje wszystkie możliwe ewentualności, ale czuję się trochę dotknięta, że tak bardzo przejąłeś się tą moją wadą, żeby poświęcić czas na zastanawianie się nad nią – odparła na wpół zatrwożona, na wpół rozbawiona.
Darcy uśmiechnął się widząc jej zażenowanie i uścisnął jej rękę.
- Nie ma w tym nic złowieszczego, zapewniam cię. Mój plan ukształtował się w ciągu ostatnich pięciu minut naszej rozmowy.
Przez kilka minut w milczeniu zastanawiała się nad jego odpowiedzią. Nie mogła pozwolić, żeby tak łatwo skłonił ją do tego, żeby zaczęła go prosić. Jednak ciekawość nakazywała uwierzyć mu na słowo.
- Doskonale, przyjmuję tę odpowiedź. Jeśli powiesz mi, co to za plan, ja będę mogła ci powiedzieć, czy moim zdaniem będzie skuteczny.
Ku jej większemu zaskoczeniu i zakłopotaniu odpowiedział przecząco.
- Nie sądzę. Wiesz, że wolę nie odkrywać kart, żeby też mieć element zaskoczenia.
Spojrzała na niego nieufnie i przez chwilę szli w milczeniu. To w ogóle nie było podobne do Darcy’ego. Czy drażnił się z nią, czy naprawdę uważał, że mówi zbyt dużo ? Tak czy owak, nie była całkiem pewna, czy podoba jej się takie bycie zdaną na jego łaskę.
- Więc cię uciszyłem, Elizabeth. Uwierz mi, nie było to moim zamiarem – powiedział żartobliwie.
- Intrygowanie mnie, czy uciszanie ?
- Nie, naprawdę. Chciałem, żebyś mówiła dalej, tak żebym przynajmniej miał możliwość wypróbowania mojego planu i zobaczenia jego efektów.
Uśmiechał się wystarczająco szeroko, żeby zdała sobie sprawę, że się z nią drażni. Nie podobało jej się to, ale jej ciekawość sięgnęła zenitu, a nie była na tyle złośliwa, żeby sprawić zawód im obojgu.
- Doskonale. Będę mówić o pogodzie, bo to temat, na który mogę mówić bez końca. I to tak długo, aż ta rozmowa wystarczająco cię znudzi. To powinno doprowadzić do szybkiego urzeczywistnienia twojego planu, bo w takich sprawach wolę nie pozostawać w niepewności. Czy mam ci opowiedzieć o kapryśnych opadach w Hertfordshire ? Czy wolisz porównanie średnich temperatur w poszczególnych porach roku ? – odwróciła się do niego unosząc wyzywająco brwi.
Darcy nie odpowiedział, bo ani teraz, ani nigdy nie interesowała go pogoda w Hertfordshire. Elizabeth dostarczyła mu jednak doskonałej sposobności.
Wziął jej twarz w dłonie i uniósł lekko, tak żeby móc łatwo pocałować te usta, które pragnął uciszyć. Nie opierała się, kiedy ich wargi się spotkały, a on milcząco pogratulował sobie wyjątkowej logiki, która w wyniku pojedynczego przyjemnego działania dała dwa wysoce zadowalające rezultaty. Ponieważ oprócz tego, że chciał ją uciszyć, przez ostatnie dwa tygodnie próbował wymyślić, w jaki sposób mógłby skraść swojej narzeczonej całusa tak, żeby równocześnie nie przestraszyć jej siłą swojego uczucia.

[Marija]

Dwa tygodnie myślał, jak ją pocałować!! O tempora!!

[Maryann]

Oj, Marija, marudzisz. Dobrze, że myślał "jak", a nie "czy".
No i najważniejsze, że - jak to się mówi - pierwsze lody zostały przełamane.

[Marija]

Nie marudzę, tylko zauważam ten niezwykły w naszych czasach fakt . Nasza "myłodzież" byłaby już hoho, gdzie...Po dwóch tygodniach - koniec związku .

[Maryann]

[Sofijufka]

[Sofijufka]

[Maryann]