[Aragonte]

Ja czytaaaaaaam... ale w sumie to zawisłam po dwóch tomach i jakoś nie mogę się zebrać za resztę, tzn. będę czytać dalej, ale nieśpiesznie, w autobusikach, jak zwykle

[Kaziuta]

Czytam ale jakoś ciężko mi idzie. Dawniej ta powieść wydawała mi się atrakcyjniejsza. Teraz jest dla mnie jakaś bardzo infantylna. Nie mogę już znieść tych egzaltacji panienek i ciągłego płaczu Magdaleny.
Te same cechy w Trędowatej były czymś normalnym bo Mniszkówna po prostu taka jest, ale do Prusa jakoś mi nie pasują.

[Marija]

Nie załamuj się i czytaj dalej :grin: .

[izek]

No panna Howard sie rozkręca... już nie wiem komu kibicuje a nastroje ma nie przymierzając jak kobieta w ciąży

A to winko Mielnickiego wygląda mi na jakąś mocniejszą naleweczkę

Zgadzam się z Kaziutą, te egzaltacje momentami są trudne do zniesienia. Ciekawe czy Prusa takie kobitki otaczały? Muszę przyznać że nawet nie wiem czy był żonaty i czy dziatwę miał..

[BeeMeR]

[izek]

Odniosłam wrażenie, że Klara i tak wierzy, że się oparła umizgom Kazia

[trifle]

Mnie się wydaje, że ona w ogóle myślała, że każdy z tych podstępnych męskich stworów czyha na jej cnotę, ale ona o tym wie i się nie da

[Marija]

Oczywista, że wszyscy by chcieli , tylko ona im dumnie nie pozwala....

[Gosia]

Prus mial żonę, byla nią daleka kuzynka ze strony matki - Oktawia z Trembińskich, był bezdzietny.

[izek]

Dzieci nie miał, a myślałam, że może doświadczenia z kształcenia córek dały mu natchnienie co do zwyczajów pensjonarek...

[MiMi]

A ja już jestem z połową drugiego tomu. A teraz nastąpi długie i zawiłe wyjaśnienie. Mam tylko 2 tomy w domu, więc postanowiłam przeczytać je szybko, żeby przed wakacjami zdążyć wypożyczyć pozostałe 2. Dzisiaj jednek tata mnie uświadomił, że mamy wydanie dwu-tomowe, więc wychodzi, że jestem między 3 a 4 tomem. Ale uznałam, że jak i tak Was wyprzedziłam to teraz czekać nie będę, tym bardziej, że nie wiem czy będę miała czas po długim weekendzie, bo zbliża się koniec roku.

Do panny Howard mam mieszane uczucia: czasem pomaga, czasem szkodzi... A Madzia coraz częściej płacze i ma strasznie małe poczucie własnej wartości.

[trifle]

Ja też miałam dwa tomy tylko i przyznam, że ten drugi czytało mi się już gorzej. Jakoś tak.. może to zmęczenie materiału było

[MiMi]

Mnie ciekawi jak Madzia zareaguje, gdy dowie się, że plotki są prawdziwe (chodzi o oświadczyny)

[MiMi]

No i doczytałam do końca... Z komentarzem poczekam aż wszyscy przeczytają, bo nie chcę ujawniać wydarzeń.

[Aragonte]

Ja akurat pamiętam samą końcówkę książki, ale nadal wisze na początku trzeciego tomu...

[MiMi]

Ja na końcu omijałam wywody profesora na temat nieśmiertelności duszy, bo chciałam znać zakończenie, ale się troszeczkę rozczarowałam...

[Marija]

Eee, będzie temacik do gdybania, to zakończenie ...Zgłaszajcie się, kto przeczytał, bo mnie język literacko świerzbi :razz: .

[BeeMeR]

No to u mnie tak szybko nie będzie, ale za to pani Latter ma coraz większe objawy schozofrenii czy innego psychicznego niedomagania ??:

[trifle]

[MiMi]

Mnie też już język świrzbi! Myślałam, że może z kimś ze znojamoych pogadam o tej książce, ale chyba nikt jej nie przeczytał...

[izek]

Dla tych co jeszcze nie czytali zadanko na przyszły tydzień, a dla większości która to dawno przeczytała przypomnienie o czym bezpiecznie można dyskutować nie zdradzając co dalej :grin:
Gosia mówi przyspieszamy, to przyspieszajmy

XXIV: Filozofia kuchenna
XXV: Wypędzeni wracają
XXVI: Zatrzymywani odchodzą
XXVII: Nowina o córce
XXVIII: Wiadomość o synie
XXIX: Pomoc gotowa
XXX: Rój po odlocie matki
XXXI: Pan Zgierski zadowolony
XXXII: Chaos
XXXIII: Człowiek, który ucieka przed samym sobą

[izek]

ojej widzę że wszyscy już przeczytali :neutral:
chyba że bliskość sabaciku Prawdziwych Dam :zielona z zazdrości: Prusowe damy w kąt usuneła...

[Gosia]

Ja jestem przy koncu drugiego tomu

[MiMi]

Ja cierpliwie czekam, aż skończymy. Zresztą teraz i tak nie miałabym czasu na dłuższe komentowanie...

[Dione]

Ja tak może trochę offtopowo, ale powiedzcie mi, czy nie macie wrażenia, że Madzia Brzeska była lekko ... "szurnięta".
Przez całą lekturę książki wydawała mi się zakręcona, choć w dość pozytywnym znaczeniu, ale na koniec książki moje wyobrażenia legły w gruzach. Miała takiego fajnego faceta, a wolała iść do klasztoru. I to nie dlatego, że czuła powołanie, ale bo... sama nie wiedziała czemu. ??: